O entrelazamento cuántico foi inicialmente proposto polos seus autores (Einstein, Podolsky e Rosen) como un argumento en contra da mecánica cuántica, en particular coa intención de probar a súa incomprensión xa que se pode demostrar que as correlacións preditas pola mecánica cuántica son inconsistentes co principio do realismo local, que di que cada partícula debe ter un estado ben definido, sen necesidade de facer referencia a outros sistemas distantes.
O entrelazamento é un fenómeno cuántico, sen equivalente clásico, no cal os estados cuánticos de dous ou máis obxectos deben ser descritos mediante un estado único que involucra a todos os obxectos do sistema, aínda que estean separados espacialmente. Isto leva a correlacións entre as propiedades físicas observables. Por exemplo, é posible preparar (enlazar) dúas partículas nun único estado cuántico de espín nulo, de forma que cando se observe que unha xira cara arriba, a outra automaticamente recibirá un "sinal" e mostrarase como xirando cara abaixo, a pesar da imposibilidade de predecir, segundo os postulados da mecánica clásica, que estado cuántico se observará.
Segundo este mito, os deuses ataban un fío vermello ao redor do tobillo ou no dedo meñique, no caso da cultura xaponesa, das persoas que están destinadas a coñecerse ou axudarse nun momento concreto e dunha maneira determinada.
Para a lenda chinesa, Yuè Xia Lǎo (月下老), ás veces abreviado como Yuèlǎo (月老), o antigo deus lunar encargado dos matrimonios, é o artífice dese feito.
Este fío está unido á persoa da que máis vas querer e sempre todos vamos ter un. Deste xeito, as dúas persoas unidas polo fío vermello están destinadas a quererse entre si, independentemente do momento, o lugar ou a circunstancia. Polo tanto, este cordón máxico pode estirarse ou enredarse, pero nunca pode romperse.
A teoría do entrelazamento cuántico e a lenda do fío vermello do destino son dúas ideas que pertencen a campos moi diferentes, a física cuántica e a mitoloxía, respectivamente. Aínda que á primeira vista poden parecer similares, xa que ambas falan de conexións especiais entre dúas entidades separadas espacialmente, a súa natureza e implicacións son distintas.
Dunha perspectiva filosófica, poderiamos unir as teorías do entrelazamento cuántico e do fío vermello do destino mediante unha similitude ficticia que use estas dúas "teorías" e as aplique a un contexto común.
Imaxinemos unha narrativa na que o entrelazamento cuántico non só se produce a nivel subatómico, senón tamén a nivel humano. Nesta historia ficticia, cada persoa nace cunha conexión cuántica única, representada por un fío invisíbel que simboliza a súa interconexión co resto do mundo. Este fío, similar ao fío vermello do destino, está ligado ás persoas coas que están destinadas a ter unha relación especial.
Nesta narrativa, as persoas poderían percibir vagamente a existencia deste fío, pero non serían conscientes do seu significado completo ata que encontren á persoa coa que están entrelazadas. Ao atoparse, sentirían unha conexión instantánea e profunda, como se o tempo e a distancia non importaran. As súas vidas e experiencias estarían entrelazadas nun nivel máis profundo, superando as barreiras físicas e emocionais.
A historia exploraría os aspectos filosóficos do destino, o amor e a interconexión entre as persoas. Podería abordar cuestións como a liberdade e a elección, se o noso futuro está predeterminado polo entrelazamento cuántico ou se temos algún grao de libre albedrío para elixir a nosa dirección.
A través desta similitude ficticia, poderiamos explorar as posibles implicacións filosóficas e emocionais do entrelazamento cuántico e a súa relación coas nosas vidas e relacións humanas. Aínda que sexa unha ficción, esta unión entre a teoría científica e a lenda podería levarnos a reflexionar sobre a natureza da realidade, o amor e a nosa conexión co mundo que nos rodea.
